پایگاه خبری اتاق تهران

 مرزها دیگر مانند چندین سال پیش مفهوم ندارند. کالایی در کشوری دور ساخته می شود و در بازاری دورتر به فروش می رسد. حالا هم که چین می خواهد جاده ابریشم را احیا کند و به راحتی به بازارهای جهان دسترسی پیدا کند. ایران هم جزیی از این جاده است، اما در حوزه صنایع غذایی ایران چطور می تواند از این بازار استفاده کند. کاوه زرگران، رییس کمیسیون کشاورزی اتاق تهران در گفتگو با سایت خبری اتاق تهران به این سوال پاسخ داد. او می گوید:

*جاده ابریشم جدید چه پیامدهای مثبت و منفی در صنایع غذایی برای ایران چیست؟

در حوزه صنایع غذایی معضلی وجود دارد و به خصوص زمانی که رقیبی مثل چین یا شرکت هایی که در سیاست گذاری چین مشارکت دارند، فعال باشند، مشکل ایران در قیمت تمام شده محصول، بیشتر نمایان می شود. عملا قیمت تمام شده بسیاری از محصولات صنایع تبدیلی ایران به تبع بالا بودن قیمت ماده خام، مزیت صادراتی شان کمرنگ شده و در بعضی از حوزه ها اصلا امکان صادرات وجود ندارد. همچنین در مورد تامین ماده اولیه از کشورهای ثالث هم با توجه به قوانین سختگیرانه و تعرفه های وارداتی که در ایران وجود دارد، اوضاع برای تولید کننده دشوار شده است.

*یعنی جاده ابریشم برای صنایع تبدیلی مسیری مطلوبی به حساب نمی آید؟

به گمان من، ایران باید روی بازارهایی که در اختیار دارد تمرکز کند. به همین ترتیب هم بعید می دانم که بتوانیم در این حوزه نقش محوری بازی کنیم.

*مشکل دیگری علاوه بر قیمت تمام شده هم مطرح است؟

زیرساخت های کشور با مشکل رو به روست. اتفاقاتی که در تجربه بازار روسیه و قطر رخ داد و فرصت هایی که سوخت و از دست رفت، نشان می دهد که ایران نمی تواند در همین بازارهایی که رقبای سختی وجود ندارد و قابل دسترس است، ورود پیدا کند. به دلیل قیمت بالا محصولات نتوانستیم به این بازارها ورود پیدا کنیم و نتوانستیم سیاستگذاری را تغییر دهیم تا از این فرصت استفاده کنیم. بنابراین نمی توانیم امید داشته باشیم که بتوانیم از جاده ابریشم هم به نحو احسن استفاده کنیم. تا زمانی که همه قوانین با اولویت اول توسعه صادراتی نگاه نشود، نمی توانیم بازارهای جهانی را به دست آوریم. در حال حاضر برخی قوانین استراتژیکی وجود دارد که به قوانین توسعه صادراتی ارجح هستند، لذا اجازه صادرات داده نمی شود. در نهایت تنها پتانسیل صادراتی ایران این است که هرکیلو گندم را به قیمت 1300 تومان از کشاورز خریداری کند و کیلویی 680 تومان به صادرکننده بفروشد. از این حیث اگر این موضوع را صادرات بنامیم، امکان صادرات وجود دارد. اما صادراتی که اقتصادی باشد و بخش خصوصی در آن فعالیت کند و درآمدزایی داشته باشد، با زیرساخت های فعلی وجود ندارد.